Araştırmada anaokuluna devam eden hastanede yatmış olan dört-altı yaşları arasındaki çocukların yaptıkları resimlerin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemine, Çankırı il merkezinde yaşayan, anaokuluna devam eden, normal gelişim gösteren, üç gün veya daha fazla hastanede yatmış olan dört-altı yaş arasındaki 20 çocuk alınmıştır. Çocukların ve ailelerinin sosyo-demografik özellikleri “Çocuk Tanıtım Formu” ile toplanmış ve çocukların çizdikleri resimler değerlendirilmiştir. Araştırmaya dahil edilen çocukların %70’inin erkek, %90’ının çekirdek aileye ve %40’ının bir kardeşe sahip olduğu saptanmıştır. Çocukların %90’ının akut bir hastalık nedeniyle hastanede yattığı, %80’inin hastanede 3-7 gün yattığı belirlenmiştir. Sonuç olarak, çocukların hastane ile ilgili tutumlarını çizimlerine yansıtabildikleri, yapılan işlemler ve ev ortamından uzak olmaları nedeniyle travmatik bir deneyime sahip oldukları, çocukların korku ve güvensizlik nedeniyle hastaneye karşı olumsuz tutum sergiledikleri görülmüştür. Hastanede yatmanın ve uygulamaların travmatik etkisinin belirlenmesi ve gerekli çözümün geliştirilebilmesi için resim çizdirme yönteminin kullanabileceği önerilmiştir.