Çalışmada Cumhuriyet’in ilk yıllarındaki insan/birey yetiştirme anlayışı, ülkenin kurucusu ve köklü devrimlerin önderi Mustafa Kemal Atatürk öncülüğünde başlatılan eğitim seferberliğinin temel ilke ve amaçları çerçevesinde incelenmektedir. Cumhuriyet’in ilk yıllarında ortaya konan eğitim anlayışı ve bu anlayışın temelini oluşturan insan/birey yetiştirme disiplini, dönemin eğitim yasa ve yönetmelikleri, eğitim uygulamaları ile ülkenin kurucu ve yönetici tabakasının söylemleri çerçevesinde değerlendirilmekte ve analiz edilmektedir. Bu analiz yapılırken Cumhuriyet’in ilk yıllarının kurucu tabakasının yetiştiği Son Osmanlı birikimi de mercek altına alınmaktadır. Özellikle cumhuriyetin öncül dönemi olması nedeniyle II. Abdülhamid dönemi yoğun bir biçimde ele alınmıştır. Çalışmada, Cumhuriyet’ten önceki son dönem olması itibariyle II. Meşrutiyet dönemi siyasi ve fikir akımları, eğitim hayatındaki gelişmeler, düşünceler ve değişim girişimleri Cumhuriyet döneminin temellerine etkisi çerçevesinde değerlendirilmektedir. Çalışmanın bulgularına göre cumhuriyet dönemi eğitim paradigmaları ve insan yetiştirme disiplini, öncül dönemler olan Mutlakiyet ve Meşrutiyet Dönemleri ile alt yapısı hazırlanan, ulusal ve uluslararası fikir gelişmelerinden, siyasi ve sosyal hareketlerden etkilenmiş ve beslenmiştir. Özellikle global düzeyde döneme damgasını vuran ulusalcı/milliyetçi paradigmaların Son Osmanlı döneminden itibaren adım adım yeni Cumhuriyet’e doğru gelişip kökleştiği, eğitim anlayışlarına da şekil veren bir güç durumuna geldiği görülmektedir.