Öğretmen bilişi araştırmaları uzun bir geleneğe sahiptir (Beishuizen, Hof, van Putten, Bouwmeester & Asscher, 2001) ve ‘Öğretmen Bilişi’ terimi şemsiye bir terimdir (Borg, 2006). Kumaravadivelu’ya göre öğretim yöntemleri dönemi sona ermiştir ve öğretmenler özerk ve kendini yönlendirebilen, kendi uygulamalarından teoriler oluşturan kişiler olmalıdır (2006a, 2006b). Bu durum öğretmenin dil öğretimindeki rolünü gözler önüne sermektedir. Hem iletişimin temel taşı olan ‘konuşma becerisi’nin (Bygate, 1987) hem de iletişimin aktif süreci olarak kabul edilen ‘dinleme becerisi’nin (Vandergrift, 2004, Richards, 2005) edinimi çabaları, konunun tartışılması ve araştırılmasına neden olmaktadır. Bu nedenle öğretmenler ve bu iki beceri hakkında ne düşündükleri önemli hale gelmektedir. Bu çalışma Diyarbakır’da çeşitli liselerde çalışan öğretmenlerle dinleme ve konuşma becerileri hakkındaki bilişlerini ortaya çıkarmak için gerçekleştirilmiştir.