Uygulamalı bir araştırma olan bu çalışmada, üniversite gençliğinin din eğitimine ilişkin tutum ve eylemleri nicel araştırma metotlarından tarama (survey) yönteminin bir alt türü olan ve en yaygın veri toplama aracı olarak tanımlanan anket tekniğinden yararlanılarak incelenmiştir. Örneklemini Manisa Celal Bayar Üniversitesi’nde öğrenim gören 1129 öğrencinin oluşturduğu bu araştırmada özetle şu bulgular elde edilmiştir: Ankette yer alan, din eğitimine yönelik tutum ifade grupları ile eylem ifade grupları arasında pozitif yönlü orta seviyede bir ilişki olduğu, dolayısıyla din eğitimine yönelik tutum ve eylemlerin birbirini doğru orantılı olarak etkilediği saptanmıştır. Bununla birlikte, din eğitimi eylem ifadelerinin ortalama değerlerinin tutum ifadelerinin ortalama puanlarından düşük olduğu görülmüştür. Bu durum, din eğitimine ilişkin tutumların aynı düzeyde eyleme yansımadığını göstermektedir. Bu sonucun ortaya çıkmasındaki temel nedenin ‘örgün ve yaygın eğitim kurumlarında yürürlükte olan din derslerinin gençlerin ilgi ve ihtiyaçlarına hitap etmemesi’ olduğu düşünülmekte ve bu bağlamda örgün ve yaygın din öğretimi planlamalarının yenilenmesi önerilmektedir.