Bu araştırmada, grup yaşantısı yoluyla verilen özgeciliği artırma psiko‐eğitim programı ile üniversite öğrencilerinin özgecilik düzeylerinin artırılması amaçlanmıştır. Araştırmada ön‐test son‐test kontrol gruplu desen kullanılmıştır. Çalışma kapsamında 2014‐2015 öğretim yılında İstanbul ili Fatih Üniversitesi’nde Eğitim Fakültesi Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık Programına devam eden birinci sınıf öğrencilere Özgecilik Ölçeği (London & Bower, 1968) uygulanmıştır. Özgecilik düzeyleri düşük olup araştırmaya katılmak isteyen öğrencilerin 12’si deney ve 12’si de kontrol grubuna rastgele atanmıştır. Deney grubuna pozitif psikoloji temelinde hazırlanan özgeciliği artırmaya yönelik 8 oturum psiko‐eğitim programı uygulanmıştır. Verilerin analizinde deney ve kontrol gruplarının özgecilik puanlarının karşılaştırılması için Mann‐Whitney‐U testi ve grup‐içi karşılaştırma için Wilcoxon testi yapılmıştır. Yapılan analizler sonucunda, deney grubundaki öğrencilerin özgecilik ön‐test ve son‐test puanları arasında anlamlı bir fark olduğu görülmüştür. Bununla birlikte, deney ve kontrol grubunun özgecilik son‐test puanları arasında deney grubu lehine anlamlı bir fark olduğu görülmüştür. Araştırmanın bulguları, özgecilik ile ilgili literatür ve daha önce yapılan araştırmalar çerçevesinde yorumlanmıştır.