Bu araştırmadaki amaç tek ebeveynli ergenlerin algıladıkları yalnızlık düzeyleri ile öfke ifade tarzları arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırma betimsel araştırma modellerinden ilişkisel tarama modelinde hazırlanmıştır. İlişkisel tarama modelleri, iki ya da daha çok sayıdaki değişken arasında birlikte değişim varlığını ve / veya derecesini belirlemeyi amaçlayan araştırma modelleridir. Araştırma örneklemini İstanbul Anadolu yakasında bulunan, anne babasından birini kaybetmiş, anne babası boşanmış veya farklı bir nedenden ötürü ebeveynlerinin herhangi birinden ayrı olan ergenler oluşturmuştur. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre, tek ebeveynli ergenlerin algıladıkları yalnızlık düzeyleri ile sürekli öfke ve öfke ifade tarzları arasındaki ilişki pozitif yönde anlamlı bulunmuştur. Araştırmanın bulguları, psikolojik danışma ve rehberlik alanı için önemli sonuçlar içermektedir. Bu bulgulara göre, tek ebeveynli ergenlerin yalnızlık ve öfke kontrolünde psikolojik danışma hizmetine ihtiyacı olacağı çıkarımında bulunulabilir. Erken yaşlarda tek ebeveynli olan bu öğrencilere yönelik müdahale çalışmaları yetişkinlikteki saldırganlık ve şiddet davranışlarını azaltmak için de önemlidir.