Bu çalışmada öğretmenlerin uygulamalarında esas aldıkları öğrenme-öğretme anlayışlarını ve sınıf yönetimi yeterliklerini belirlemek ve bunlar arasındaki ilişkiyi ortaya koymak amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemini 2016-2017 eğitim-öğretim yılında Van ili merkez (Tuşba-İpekyolu-Edremit) ilçelerinde, ilkokul, ortaokul ve liselerde görev yapan öğretmenler içinden oranlı tabakalı örnekleme tekniğiyle belirlenen 341 öğretmen oluşturmuştur. İlişkisel tarama modeliyle desenlenen çalışmada veri toplama araçları olarak Chan ve Elliot (2004) tarafından geliştirilen ve Aypay (2011) tarafından Türkçeye çevrilerek uyarlanan “Öğretme-Öğrenme Anlayışları Ölçeği” ile Şahin ve Altunay (2011) tarafından geliştirilen “Sınıf Yönetimi Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde, betimsel istatistiklerin (yüzde, frekans, aritmetik ortalama, standart sapma) yanı sıra parametrik testlerden bağımsız örneklemler için t-testi ve tek yönlü varyans analizinden (ANOVA) yararlanılmıştır. Elde edilen bulgulardan hareketle öğretmenlerin yapılandırmacı yaklaşımı daha çok benimsedikleri, erkek öğretmenlerin geleneksel anlayışa kadın öğretmenlerden daha fazla sahip oldukları, demokratik davranma konusunda hizmet süresi 16-20 yıl aralığında olanların ötekilere nazaran daha az başarılı oldukları, derse olan ilgiyi sürdürme hususunda kıdemi 1-5 yıl aralığında olanların daha başarılı oldukları, lisede çalışan öğretmenlerin cezalandırma davranışlarını diğer iki kademede (ilkokul-ortaokul) çalışan öğretmenlerden daha az tercih ettikleri sonuçlarına ulaşılmıştır. Ayrıca, öğretmenlerin sahip oldukları geleneksel öğretme-öğrenme anlayışları ile sınıf yönetimi yeterlikleri arasında düşük düzeyde negatif yönlü, yapılandırmacılık anlayışları ile sınıf yönetimi yeterlikleri arasında ise orta düzeyli pozitif yönlü ve anlamlı bir ilişki olduğu bulunmuştur.