Neoliberal sistemde öğretmenlerin artık profesyonel olarak değil, daha çok “post-profesyonel” olmaları beklenmektedir. Eğitim yöneticileri bir taraftan bürokrasinin patolojilerine maruz kalırken bir taraftan da neoliberalizmin eğitim alanındaki yeni kamu yönetişimi anlayışıyla mücadele etmektedir. Neoliberal sistemin rekabetçi ortamında tüketim bilinciyle savrulan öğrenciler ise düşünemez, sorgulayamaz, problem çözemez, kendi kararlarını alamaz hale getirilerek birer sözde özneye dönüşmektedir. Çocuklarını birer proje olarak gören ebeveynler ise rekabetçi piyasada çocuklarının istihdam edilmeleri için kendi çabalarıyla fazladan kurs ve eğitim satın alma yarışındadır. Neoliberalizmin eğitim paydaşları üzerinde oluşturduğu bu tahakkümün ve bu tahakkümün araçlarının eğitim alanında praksis oluşturabilmek için bütüncül bir perspektifle açıklanması gerekmektedir. Alanyazında neoliberalizmin eğitim üzerindeki çeşitli tartışmaları yapılmış olsa da eğitim paydaşları açısından bu durum belirsiz görünmektedir. Bu nedenle neoliberalizmin eğitim üzerindeki etkisini öğretmenler, eğitim yöneticileri, öğrenciler ve ebeveynler olarak dört temel eğitim paydaşı açısından incelemek mümkündür. Bu kapsamda çalışmanın amacı neoliberalizmin eğitim paydaşları üzerindeki etkisini bütüncül bir perspektiften değerlendirmek ve eleştirel pedagojiye olan gereksinimi vurgulamaktır. Çalışmada neoliberalizmin eğitim alanındaki popüler kavramları kullanılarak bu kavramların yansımaları her bir eğitim paydaşı açısından tartışılmıştır. Ayrıca neoliberalizmin eğitim üzerindeki etkilerinin azaltılabilmesi için eleştirel pedagojiye olan gereksinim değerlendirilmiştir.