Bu araştırmada belirli integral kavramı bir gruba gerçek hayat problemlerinin kullanıldığı modelleme etkinlikleri ile zenginleştirilmiş bir öğretim uygulaması ile diğer gruba ise bilindik yöntemlerin kullanıldığı öğretim uygulaması ile aktarılmıştır. Öğretim uygulamalarının integral kavramına yönelik kaygı, tutum ve integralin günlük hayatta kullanımına yönelik farkındalık düzeylerine etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden ön test‐son test kontrol gruplu yarı deneysel desen kullanılmıştır. Araştırmanın verileri İntegrale Yönelik Algı Ölçeği yardımı ile elde edilmiş, bağımsız örneklem t‐testi ve ilişkili örneklem t‐testi kullanılarak analiz edilmiştir. Öğretim uygulamaları öncesinde integrale yönelik kaygı, tutum ve integralin günlük hayatta kullanımına yönelik farkındalık düzeyleri bakımından benzer olan iki grubun uygulama sonunda son test puan ortalamaları arasında deney grubu lehine istatistiksel olarak anlamlı bir farklılığın olduğu görülmüştür. Ayrıca deney grubuna uygulanan öğretim uygulamasının, integrale yönelik kaygı düzeylerini düşürdüğü, integrale yönelik tutum ve integralin günlük hayatta kullanımına yönelik farkındalık düzeylerini yükselttiği sonucuna ulaşılmıştır.

Bu araştırma, 48‐72 aylık çocuğa sahip annelerin, ebeveynlik yetkinliği ile çocuklarını besleme tarzı arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın çalışma grubu, Aydın İli Efeler İlçesi Milli Eğitim Müdürlüğü’ne bağlı resmi ve özel ilkokulların anasınıfları ve bağımsız anaokullarında eğitim gören 270 çocuğun annesi oluşturmuştur. Araştırma ilişkisel tarama modelindedir. Araştırma verilerinin elde edilmesinde, Anneler için Ebeveyn Yetkinlik Ölçeği, Anne‐Baba (Ebeveyn) Besleme Tarzı Anketi ile araştırmacı tarafından hazırlanan Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Verilerin analizi, Kolmogorov‐Smirnov testi, Mann‐Whitney U testi, Kruskall‐Wallis H testi ile gerçekleştirilmiştir. Ölçek alt boyutlarından elde edilen puanlar arasındaki ilişkiye ise Spearman Brown Sıra Farkları Korelasyon Katsayısı ile bakılmıştır. Ebeveyn Yetkinlik Ölçeği ve Ebeveyn Besleme Tarzı anketinin alt boyut puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki tespit edilmiştir (p<0,05). Okul öncesi dönem çocuklarının yemek alışkanlıklarının kazandırılması için ebeveynlerin yeterli düzeyde bilgi birikimine sahip olmaları gerekmektedir. Çocukların sağlıklı olmaları ancak ailelerin bilgi ve tecrübeleriyle mümkün olabilecektir.

Bu araştırmanın temel amacı, üniversite öğrencilerinin dijital okuryazarlık düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesidir. Araştırmanın çalışma grubunu, 2020 ‐ 2021 eğitim öğretim yılında Türkiye’nin Güneydoğu Anadolu Bölgesinde bulunan bir devlet üniversitesinde öğrenim gören 589 üniversite öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden tarama modeli kullanılmıştır. Veri toplama aracı olarak, üniversite öğrencilerinin kişisel bilgilerine ulaşmak için araştırmacı tarafından geliştirilen "kişisel bilgi formu" ve dijital okuryazarlık düzeylerinin belirlemek için Ng (2012) tarafından geliştirilen "dijital okuryazarlık ölçeği" kullanılmıştır. Analiz sürecinde betimsel istatistikler, Mann‐Whitney U‐testi ve Kruskal Wallis testinden yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda, üniversite öğrencilerinin dijital okuryazarlıklarının orta düzeyde olduğu sonucuna varılmıştır. Üniversite öğrencilerinin dijital okuryazarlık düzeyleri ile öğrenim görülen birim, bilgisayar kullanım yılı ve internet kullanım yılları değişkenleri arasında anlamlı farklılığın olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ancak cinsiyet, yaş ve ailenin ekonomik gelir düzeyi değişkenleri ile dijital okuryazarlık düzeyi arasında anlamlı bir farklılık görülmemiştir.

Günümüz dünyasında sanayi ve teknolojinin hızla ilerlemesi, toplumların yaşam biçimlerini değişime uğratmıştır. Eğitim, hızlı bir şekilde bu değişime yetişmek zorundadır. Eğitim fakülteleri her yıl müfredatı, müfredata bağlı kaynakları, programları yenilemek zorundadır. Çağın getirdiği her türlü yenilik bireyi ve toplumu ya değişim ya da gelişim olarak etkiler. Bu etkilenmenin değişim ile yozlaşmadan çok gelişmeye yönelik olması eğitime bağlıdır. Özellikle Türkçe ve edebiyat öğretmenliği bölümleri kişilik geliştirmede önemli bölümlerdendir. Türkçe öğretmenliği bölümü, Millî Eğitim ve Yükseköğretim Kurulunun belirlediği müfredat ile birlikte eğittiği neslin kültürüne hâkim olmalı ve müfredatın ilerisinde, gerektiğinde bu kültüre dair etkinlikler de yapabilmelidir. Her neslin teknolojiden etkilendiği bir kültürel kimlik söz konusudur. Bu çalışmada, yerli yapım olan “Rafadan Tayfa” animasyon dizisinin ilk yirmi bölümü, kök değerler açısından doküman analiz yöntem ve gömülü kuram ile incelenmiş ve bu yirmi bölümde geçen özgecilik algısına değinilmiştir. Ülkemizde günümüz nesli, okuma alışkanlığı yerine teknolojiye yönelmiştir. Türkçe öğretmenliği, bu gerçeği dikkate alarak edebî türlerin bütün analiz tekniklerini kullanarak animasyon filmlerinin analizlerini yapabildiği gibi, animasyon filmleri üzerinde yapılan çalışmalarla yeni yöntem ve analiz metotları belirleyebilmelidir. Yeni yeni başlayan animasyon filmlerdeki akademik çalışmalar animasyon okuryazarlığını ortaya çıkarmalıdır. Bu çalışmada özgeciliğin yanı sıra animasyon okuryazarlığı denemesi de yapılmıştır.

Bu çalışmanın amacı, öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleğine ilişkin algılarını belirlemek ve akademik başarılarını arttırma yollarını bulmaktır. Nitel araştırma yöntemiyle yapılan bu araştırmanın çalışma grubu homojen (benzeşik) örnekleme tekniğiyle belirlenen 12 öğretmen adayından oluşmaktadır. Veriler, betimsel analiz ile çözümlenmiştir. Buna göre, katılımcılar, öğretmenlik mesleğini en çok kutsal bir meslek ve rehberlik etmek olarak algılamaktadırlar. Katılımcılar, kazandıkları programları tercih etme sebeplerini: sınav sistemi, maddi sebepler, çocukluk hayali olması, öğretmenlik mesleğini sevmek, çocukları sevmek, kolay iş imkânı, okumanın kolay olması, yaşanılan şehirden uzaklaşmak, aileye yakın olmak şeklinde dile getirmişlerdir. Katılımcılar öğretmen adaylarının kazandıkları programları sevebilmeleri ve başarılı olabilmeleri için derslerde ve sınavlarda öğrenciler çok zorlanmamalı, maddi sorunlar aşılmalı, öğretim üyeleri anlayışlı olmalı, programlardaki öğretim üyesi sayısı artırılmalı, akademik kadro kendisini yenileyebilmeli, iletişim sorunları çözülmeli, öğrenciler motive edilmeli, öğretim üyeleri öğrencilere destek olmalı ve çeşitli sosyal kültürel etkinlikler yapılmalı gibi birtakım önerilerde bulunmuşlardır. Araştırmacı bu önerilerle öğretmenlik programlarında başarının artacağı sonucuna ulaşmıştır.

Bu çalışmanın amacı okul yöneticilerinin hizmetkâr liderlik düzeylerini ortaya çıkarabilmek için bir ölçme aracı geliştirmek, sonrasında okul yöneticilerinin hizmetkâr liderliklerini ve çeşitli değişkenlere göre farklılaşma durumunu ortaya çıkarmaktır. Temel araştırma niteliğinde olan bu çalışma gönüllü 229 öğretmenle yürütülmüştür. Verilerin toplanmasında kişisel bilgi formu ve hizmetkâr liderlik ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde betimsel ve kanıtlamasal istatistik teknikleri kullanılmıştır. Ölçeğin yapı geçerliği için de açıklayıcı ve doğrulayıcı faktör analizleri kullanılmıştır. Ölçeğin güvenirliği Cronbach Alpha iç tutarlık katsayıları ile hesaplanmıştır. Araştırmada, güçlendirme, etkili iletişim, güven, vizyon, okul çevre ilişkileri, etik davranma, otantiklik ve alçak gönüllülük şeklinde sekiz alt boyuttan oluşan hizmetkâr liderlik ölçeği ortaya çıkmıştır. Öğretmenlerin cinsiyetine, medeni durumuna, yaşına, eğitim durumuna göre okul yöneticilerinin hizmetkâr liderlik düzeylerine ilişkin öğretmen algılarında anlamlı farklılıklar bulunmuştur. Okul yöneticilerinin sergiledikleri hizmetkâr liderlik en yüksek düzeyde güven, en düşük düzeyde ise alçak gönüllülüktür. Hizmetkâr liderliğin geneli ile boyutları arasında pozitif, orta ve yüksek düzeyde anlamlı ilişkiler tespit edilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre çeşitli öneriler verilmiştir.

Bu araştırmanın temel amacı, okulda öğretmenlerin mesleki konulardaki birbirlerinden öğrenmelerinin oluşturduğu profesyonel öğrenme ağlarını ortaya koymaktır. Bu temel amaç doğrultusunda, öğretmenlerin okul ortamında, profesyonel gelişimlerinde en çok hangi konularda bilgiye ihtiyaç duydukları, birbirlerinden öğrenmelerini kolaylaştıran öğretmen özellikleri, öğretmenlerin birbirleri ile mesleki deneyimlerinin ve bilgilerinin paylaşımının oluşturduğu profesyonel öğrenme ağ örüntülerini ve geliştirilmesi önerilerini ortaya koymaktır. Sosyal ağ analizi ve nitel araştırma yaklaşımlarının birlikte kullanıldığı karma araştırma yaklaşımıyla yürütülen bu araştırma, 2018‐2019 öğretim yılında Batman ili merkezindeki devlet okulunda 26 öğretmen ve 2 okul yöneticisinin katılımı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın verileri yarı‐yapılandırılmış görüşme tekniği ile toplanmıştır. Araştırmanın analizlerinde nitel verilerde betimsel analiz, sosyal ağ verilerinde UCINET 6.0 yazılımı ile ağ yapısal özellikleri (ağ büyüklüğü, ağ merkezileşme derecesi, bileşen, bağlantılılık, yoğunluk, kümelenme) ve aktörler arası ilişkiler (klikler, ağ merkezileşme ölçümleri derece, yakınlık, arasındalık ve öz‐vektör merkeziliği) analiz edilmiştir. Araştırmanın bulgularına göre okul içinde öğretmen ve yöneticilerin bilgi paylaşımlarının okuldaki tüm aktörleri kapsayan bir ağ yapısı oluşturmaktadır. Elde edilen sonuçlara göre çeşitli öneriler verilmiştir.